13 POEMAS DE FRANCISCO GARFIAS (13 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΓΚΑΡΦΙΑΣ)

13 POEMAS DE FRANCISCO GARFIAS

(13 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΓΚΑΡΦΙΑΣ)

Μετάφραση από τα Ισπανικά

Στέλιος Καραγιάννης

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΑΠΟΔΑ

Αυτό που δεν ξέρω με ωθεί

Προς τα μέσα ,ως το άπειρο

Ένα <<όχι>> με κυκλώνει βαθύ,

επίμονο, οριστικό.

Με θρέφει η άγνοια

Αδερφή του ενστίκτου.

Αυτό που δεν ξέρω είναι το βέβαιο.

Αυτό που προσμένω .Το ασφαλές.

Πάνω απ τις αρνήσεις μου

Σιγά-σιγά ανυψώνομαι εγώ ο ίδιος.

 ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΘΗΜΑ

Επιθυμώ να μάθω τα πράγματα

που ποτέ δεν υπήρξαν και που δεν θα υπάρξουν.

Αυτό που ποτέ δε μου έλαχε να ζήσω

κι αυτό που κανείς δε θα το ζήσει.

Επιθυμώ να μάθω απ τις αναμνήσεις

γι αυτό που δεν υπήρξε ποτέ.

Το θλιμμένο μου χέρι πηγαινοέρχεται

σε μια απελπισμένη αμάχη με το θάνατο και την επιθυμία.

Τα άδεια μάτια μου βυθίζονται τώρα

μες στη σκοτεινιά.

Κι ο νους μου ταράζει ανώφελα

Τον αέρα του της μοναξιάς.

Σιωπή .Περνάν τα δύσκολα:

Οι κυματισμοί μιας αγωνίας.

Νερό σκοτεινό αυτού του ρυακιού

Όπου βυθίζω το θνητό μου χέρι.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕ ΘΕΛΩ

Το να κατανοήσεις σημαίνει να σταματήσεις

καταμεσής της ζωής.

Να επιστρέψεις στο δε θέλω

Που θελήσαμε μια μέρα.

Όχι ,όχι ,όχι… Έτσι ήταν

στην αλήθεια του, τότε.

Για άλλη μια φορά η επίμονη

άρνηση μας υποδέχεται.

Ήταν αλήθεια .Και τώρα.

Ξεχνιόμαστε Είμαστε.

Φυσά ο Θεός κι οι πληγές μας

ξαφνικά επουλώνονται.

Σήμερα σταμάτησα ξανά

Καταμεσής του δρόμου.

Η καρδιά γεμίζει

Απ το παλιό δε θέλω.

TΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ

Η λέξη σε δημιουργεί,

σε συναγείρει ,σε ανυψώνει,

κάθε γράμμα μεγαλωμένο

μέσα στην ομορφιά η στο δάκρυ.

Αν σε κατέχω σε ονομάζω.

Η σιωπή μου σε σκοτώνει.

Το να σε προφέρω σημαίνει να σ έχω

μέχρις ότου το όνομα τελειώσει.

Επείγουσα ανάγκη μιας συλλαβής

φευγαλέας κι ερωτευμένης.

Χάδι του τόνου.

Αγωνία της παύσης.

Ύστερα κατεβαίνει το όνομα σου

από τα χείλη στη ψυχή

Η σταγόνα ενός γράμματος

μένει καθυστερημένη.

Η καρδιά την αισθάνεται,

μόνη, θνητή άφοβη,

όταν από το αίμα φθάνει

σαν ένα παγωμένο λουλούδι.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΚΣΤΑΣΗΣ

Τίποτα πια δε με συγκρατεί.

Πλέω μέσα στον εαυτό μου.

Αφρός των ωρών,

σύννεφο της εσχατιάς

διαφάνεια αναρτημένη

αστάθεια πάνω στο σταθερό.

(Τα γαλάζια είναι γαλάζια.

Οι ουρανοί είναι ουρανοί

ΟΙ λάμψεις είναι λάμψεις.

Η αρχή είναι πέρας).

Τίποτα πια δε με συγκρατεί.

Πλέω μες στο νερό.

Πετώ στον αέρα ελεύθερος.

Ακουμπώ στο τίποτα.

Το άπειρο με υποδέχεται.

Το βασίλειό μου είναι η ελπίδα.

ME TON GIL VICENTE

Εγώ δε λέω τα τραγούδια μου

παρά μόνο σ αυτόν που έρχεται μαζί μου.

Μαζί μου έρχεται η θλίψη

το τραγούδι μου θα την βουβάνει.

Έρχεται μαζί μου η νύχτα

-το τραγούδι μου θα την φωταγωγήσει-.

Ο Gil Vicente έρχεται μαζί μου

τραγουδώντας το τραγούδι μου.

Εγώ δε λέω τα τραγούδια μου

-έρχεται μαζί μου η θλίψη-

τα τραγούδια μου του έρωτα,

παρά μόνο σ αυτούς που έρχονται μαζί μου.

-έρχεται μαζί μου η νύχτα-

παρά μόνο σ αυτόν που έρχεται μαζί μου.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Είναι νύχτα μες στον κόσμο

αδερφέ Χουάν, πάντα είναι νύχτα.

Η πείνα εφορμά ενάντια στη γη

παρ όλο πού ναι νύχτα.

Η λύπη είναι χαμογελαστή

παρ όλο πού` ναι νύχτα.

Ο πόνος που δεν τελειώνει

η μοναξιά του ανθρώπου.

Το όνειρο που δεν ονειρεύεται

και το αίμα και οι φωνές του.

Είναι νύχτα μες στον κόσμο

πάντα είναι νύχτα.

Πού να ναι εκείνη η πηγή

που αναβλύζει και τρέχει?

ΠΟΥΛΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Ένας Απρίλης με το Μάη μέσα του,

πουλί λουλούδι.

Με κρίνα μέσα στα ρυάκια

με πελαργούς στους πύργους.

Μια μνήμη της παιδικής ηλικίας

πουλί λουλούδι.

Ένα πλοίο που διασχίζει το νερό

κάτω από τον ήλιο της χαράς.

Το πράσινο είναι πράσινο κι είναι λευκό

πουλί λουλούδι.

Η ορχιδέα είναι πουλί που τραγουδά,

Το κολιμπρί λουλούδι που ευωδιάζει.

Τι αιφνίδια απόλαυση

πουλί λουλούδι,

πουλί λουλούδι που ευωδιάζει

που τραγουδά πουλί λουλούδι!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Για πάντα, πάντα, πάντα…

Το επίρρημα του Τειρεσία

τριγυρίζει μες στο μυαλό μου.

Αγγίζω το τίποτα :

η καρδιά μου στον άνεμο

η ζωή μου όπως αυτό το νερό.

Όπως το χιόνι στη βουνοκορφή

που χθες ήταν λουλούδι της φωτιάς

και σήμερα είναι μόνο λουλούδι της απουσίας.

ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΩ ΑΠΡΙΛΗΣ

Σήμερα θα πω Απρίλης .Απρίλης

στο ημερολόγιο κι Απρίλης στην καρδιά.

Απρίλης ανάμεσα στα μάτια σου της αστραπής

κι Απρίλης στην καμπάνα της φωνής σου.

Αύριο θα πω χθες και θα `ναι Οκτώβρης

και δεν θα πω καμπάνα μήτε τραγούδι.

Το μόνο που θα πω θα `ναι χθες και θα χω ψυχρό

Το φως της καρδιάς σου.

Η ΣΙΩΠΗ

Σιωπή, μόνο σιωπή.

Θ` αφήσω πίσω μου τις λέξεις

Γιατί η σιωπή θα `ναι το βασίλειό μου.

Φωνές ακούγονται .Θεέ ποιος μιλά?

Εγώ για Σένα ,για Σένα ,σιωπή.

Σιωπή της ελπίδας ,το Φως μέσα στη σιωπή.

Σιωπή γιομάτη αίμα

για να βγω να σ` απαντήσω.

 ΕΙΠΕΣ: ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ

Είπες : ας μιλήσουμε λίγο,

λίγο για σένα και για μένα

κι έγινε μια σιωπή βαθειά,

πικρή και σκοτεινή…

Ναι, ναι,

επανέλαβες .Αλλά αλίμονο,

δεν είχες τίποτα να πεις.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ

Δεν είναι μόνο του το ωραίο.

Το μάτι το συνοδεύει,

Η ματιά το δημιουργεί,

Η καλή ματιά το απομονώνει.

Το αδύνατο της απόλαυσης

Σιγά- σιγά το αποθεώνει.

Η ομορφιά είναι ένα νερό

Μ ένα ουράνιο φόντο :

Ένα νερό φευγαλέο

Μια ακέραια ομορφιά, όταν ένα μάτι την κοιτά,

Όταν ένα μάτι έκπληκτο

Τη συλλαμβάνει στην κόχη του.